Dag 7; Saint Malo - La Rochelle

Niet zo veel te vertellen vandaag. We rijden rond 10 uur weg uit Saint Malo. Het grootste gedeelte van de bijna 350km rijden we over een prima 4-baansweg. Bij zowel Rennes als Nantes is het mega druk en rijden we een kleine 2km zachtjes/stapvoets. We stoppen 1x om te tanken en 1x voor nog een lekker bakkie koffie in een veel te sjiek restaurant. We hebben er een stuk (geen stukje) vanille/aardbeien cheesecake bij met een overheerlijke cakebodem. Er zitten hele aardbeien in en er ligt een laagje aarbeienjelly bovenop. Een beetje custard en chocoladeschaafsel maken het helemaal af!

Zo'n 30km voor La Rochelle, als we de 4-baansweg hebben ingeruild voor een 2-baansweg staan we opeens helemaal, maar dan ook helemaal stil. Geen beweging meer in te krijgen. Na een 20min gaan we weer stapvoets vooruit, waarna we langzaam maar zeker weer echt op gang komen.

Vlak voor het hotel missen we de afslag naar links, waardoor we een blokje om moeten ...alles is hier éénrichtingsverkeer. Voordeel is wel dat we vervolgens van de andere kant komen en de afslag naar rechts niet zo moeilijk is.

We checken in en bij een bakkie koffie/thee werken het verhaal van gisteren bij, omdat we toen geen foto's ge-upload kregen.

Om de hoek van het hotel zit een pizzeria waar we 2 pizza's halen die we in het hotel opeten...

We hebben Panna cotta na, maar die was net vers bereid en dus nog niet opgesteven. We moeten nog even geduld hebben...

Inmiddels is het 19.45u, we gaan een handwasje doen en daarna relaxxx. Morgen staat La Rochelle op het programma,

Dag 6; Saint Malo

**Het uploaden van de foto's lukte gisteren niet, dus bij deze...

Na een prima ontbijtbuffetje gaan we vandaag naar de historische binnenstad, de Intra Muros (binnen de muren) van Saint Malo.

Saint-Malo heeft een imposante stadswal van 1,7 km lang met indrukwekkende torens De stadswal kun je bewandelen voor een mooi uitzicht van bovenaf over de stad en dat is wat we als 1e gaan doen.

Kijk je aan de ene kant uit over de smalle straatjes van de oude binnenstad...

...aan de andere kant ligt de kustlijn van Saint Malo...

Als we voor de helft rond zijn op stadsmuur gaan we naar beneden naar het strand.

Vanaf het strand lopen we naar het Fort National, wat stamt uit de 17e eeuw en werd gebouwd om de stad Saint-Malo tegen aanvallen vanuit Engeland te beschermen. Het fort ligt op een eilandje dat enkel bij laag water te bereiken is. Het is nu duidelijk eb, dusss...

We lopen een rondje over het Fort en gaan dan via de trap en de ophaalbrug weer naar beneden naar het vasteland.

Indrukwekkende muren!

Nu we toch beneden zijn lopen we eerst een rondje door de binnenstad. Het mooie Hotel de Ville (Gemeentehuis).

Overal in de smalle oude straatjes hangen foto's van hoe het vroeger was. Toen...

...en nu

Toen...

...en nu

Na een wandeling door het centrum 'klimmen' we weer de stadswal op om de rest van ronde te vervolgen en als we boven zijn zien we meteen dat je idd alleen met eb naar het Fort Nation kunt. Het begint inmiddels vloed te worden en het pad er naar toe is totaal verdwenen.

Vanaf de stadswal is de gezelligheid van de oude binnenstad goed te zien. Winkeltjes, terrasjes en teken/schilder/muziek artiesten. Gezelligheid dus!

En dit..."Het kleine meisje met een ballon ".

Een van de meest iconische graffitischilderijen ter wereld is "Het kleine meisje met een ballon". Het begon allemaal op een dag in 2012 met Banksy's grillige verbeeldingskracht. Hij stelt zich een klein meisje voor dat een rode ballon met een hartvorm vasthoudt.
Het schilderij toont een jong meisje wiens haar en jurk in de wind waaien. Ze reikt naar of laat een rode hartvormige ballon los die uit haar greep is gevallen. De krachtige boodschap van het gebaar en de rode ballon die een archetypisch symbool is voor kindertijd en vrijheid, kan op vele manieren worden gelezen. Het kan worden gezien als het meisje dat de ballon verliest of probeert te vangen. Op 5 oktober 2018, vlak nadat het werk voor ruim 1,1 miljoen was verkocht heeft het werk zichzelf vernietigd, Na de slag van de hamer kwam het canvas in slierten uit de onderkant van de lijst waarin een kleine versnipperaar bleek te zitten.

We bezoeken ook nog de Cathédrale Saint-Vincent de Saint-Malo. Men begon met de bouw van de kerk in de 12e eeuw en is een mooie een mengeling van romaanse en gotische bouwstijlen. Binnenin kun je de prachtige glas-in-lood ramen bewonderen. De kathedraal staat sinds 1910 op de monumentenlijst. Het is er te donker om foto's te maken, wel branden we nog een kaarsje...

Na nog een bakkie koffie voor Benny en een smoothy voor Anja lopen we, langs de haven, terug naar ons hotel.

The 'Black Pearl'

We komen tot de ontdekking dat er niet ver van ons hotel een boulevard langs het water is, Daar vinden we een terrasje waar we wat eten. Tapas it is en een crêpe met mint-chocoladeijs.

Dag 5; Étretat - Saint Malo

We zijn laat, te laat wakker. Het is bijna 8u en om half 9 komt ons ontbijtje. We nemen snel koffie/thee en als Anja net onder de douche vandaan is wordt er op de deur geklopt. Het ontbijt is bijna hetzelfde als gisteren. Bijna... er waren gisteren 2 doosjes Kellogs bij voor in de yoghurt. Die hebben we niet op, maar hadden ze wel apart gezet om mee te nemen, altijd makkelijk, altijd lekker, Wat we over hadden aan brood en zoetwaar is gewoon mee afgeruimd door de aardige Chinese dame. Dit x bij het ontbijt dus geen Kellogs. Je zou denken je betaald voor een ontbijtje en of je dat nu helemaal opeet of er wat van bewaart voor later, dat zou niet uit moeten maken, maar in dit geval dus blijkbaar wel. Hahaha.

Als we ready to go zijn loopt Benny vast wat klein spul naar beneden en komt dan terug voor de koffer. Anja neemt de rest van de kleine spullen mee. Als we op de 1e verdieping, bij de bezemkast receptie, stoppen om de ontbijtjes en de toeristenbelasting te betalen (het hotel is al betaald) vraagt de Chinese dame of alles naar wens was. Beautiful room? Nou, ehhh. Het uitzicht was helemaal goed, maar de kamer daar mankeerde wel wat aan. De inrichting is behoorlijk gedateerd en de kraan van de wastafel zit los. Oh, dat van die kraan gaat ze even noteren en ze laat zien hoe ze die later aan de onderkant van de wastafel vast gaat draaien. Heerlijk dit. Als ze de moeite had genomen om dagelijks een doekje over de wastafel/kraan (en de glazen douchedeur) te halen had ze allang gemerkt dat die kraan los zat... we zeggen maar niets meer van de vreselijk plakkerige tafel... We bedanken haar nog wel voor de parkeerplaats voor de deur, dat was toch wel heel erg lief.

We gaan op pad. Nu hebben we 2 opties voor navigatie. Meneer Garmin die op het dashboard zit en de dame van Google maps op de telefoon. We kiezen voor Garmin, probleem is alleen dat we niet over de tolweg willen blazen, maar kun je bij Google zelf kiezen wat je wilt vermijden, bij Garmin is het alles of niets. Geen tol is ook geen snelweg. Resultaat is dat we na twee uur rijden ongeveer 1 miljoen rotondes, 1000 dorpjes van 3 huizen zijn gepasseerd zijn en 50km hebben afgelegd. Helemaal prima we hebben de hele dag. Op een gegeven moment zegt meneer Garmin dat we rechts af moeten slaan, daarna volgt een raar soort lus naar rechts en dan loopt de weg ineens stijl naar beneden...

Woojoohh, deze hadden we niet zien aankomen. Doorrijden is geen optie, we wachten maar even geduldig tot de pont weer aan deze kant is...

...en gaan dan gratis, jawel de pont is gratis, mee naar de overkant.

We kunnen weer verder. Het gaat een half uurtje goed tot meneer Garmin aangeeft dat we links aan moeten houden, richting Pont de Tancarville en vervolgens de afslag Beuzeville moeten nemen en dan gaat het mis! Meteen door de bocht zit een minie afslag en die missen we dus. Geen keus meer, geen weg meer terug we moeten de Pont de Tancerville nemen over de Seine-Maritime. We kiezen een tolpoortje, tikken €2,70 af met de bankpas en doorrr. We zijn weer aan dezelfde kant van het water als voor het pontje én omdat we tolwegen vermijden aangegeven hebben, zien we ook meteen dat meneer Garmin ons na de tolbrug weer naar rechts stuurt, ongetwijfeld terug naar het pontje. Dat gaan we dus niet doen! We nemen het heft in eigen handen en onder aan de brug nemen we de volle rotonde om vervolgens gewoon wéér richting de tolbrug te gaan. We zitten dan weer aan de goede kant van het water om de afslag Beuzeville te nemen. Meneer Garmin wordt helemaal gek, probeer te keren... over 400m probeer te keren... keer hier om! Hij snapt totaal niet dat het écht serieus levensgevaarlijk is om midden op een brug te keren. We rijden door, Ging het net nog zo goed bij die tolpoortjes, nu hebben we minder 'geluk'. We nemen blijkbaar een verkeerd poortje. Geen betaalmogelijkheid, een dichte slagboom en een vrachtwagen achter ons. Joeheee!!! Geweldig! Zat er vroeger nog in elk hokje een tolmeneer of mevrouw nu is alles dicht en donker en is er niemand te bekennen. Daar staan we dan. De vrachtwagenchauffeur achter ons is niet blij, je hoort hem van alles denken over Hollandse toeristen... Er is wel een intercom, dus stapt Anja uit en drukt op de bel. De dame aan de andere kant spreekt geen woord, geen letter Engels en begint meteen als een malle in het Frans te ratelen. Nu is het bijna 40 jaar geleden dat Anja op school zat en jarenlang een prima woordje Frans sprak, maar hier is geen chocola van te maken. Gelukkig is er aan de zijkant van de tolbaan een inham, daar parkeren we even de auto, zodat de vrachtwagen door kan. Er staat niemand achter, dus misschien kunnen we een stukje achteruit om dan de goede tolpoort te nemen. Net als we de auto opzij hebben gezet en de vrachtwagen door kan, komt er dan toch een tol mevrouw aanlopen, Ze pakt de bankpas aan, maakt het hokje open en komt even later terug met de pas, een bonnetje et voilà de slagboom gaat open. Onze dank is groot! We nemen nu de goede afslag en rijden weer vrolijk verder, maar wel met de back-up van de Google mevrouw.

Koffie is trouwens ook nog een dingetje. Zitten er langs de tolwegen bergen benzinestations met koffie/eettentjes, wij komen niks tegen en als we wat tegen komen is het gesloten. Als we eindelijk een hotel/restaurant vinden staat er al meteen iemand voor de deur te roepen dat het restaurant alleen voor hotelgasten geopend is. Zucht! Gelukkig mogen we voor een enkele koffie wel even binnenkomen. We stoppen op een later tijdstip nog een keer op een simpele parkeerplaats voor koffie en een snack én de meest ranzige toiletten ooit. Waren de toiletten 20 jaar geleden al goor in Frankrijk er is niets veranderd. 3 damestoiletten, 2 met een ranzig gat in de grond en 1 met een nog ranzigere pot. Gadverdegadver. Zelfs Benny, die echt wel wat gewend is op de bouw is het met Anja eens. Ooit in Monument Valley, waar geen riolering ligt naar een toilet geweest. Dat is dus een metalen pot met een septic tank, die om de zoveel tijd wordt leeggezogen, in de grond. Zelfs daar was het schoon en rook het fris. Het kan dus wel, als je maar wilt!

Het laatste stuk komt de regen met bakken uit de hemel. We rijden op een 4 baansweg en waar wij 80 rijden op de rechterbaan (het zicht is bar en bar slecht) blazen andere je voorbij met een gang van 130. We overleven de rit en middels zijn we bij het Ibis Styles Saint Malo Port (een hele mond vol) ingecheckt. We hebben een kamer aan de achterkant van het hotel gekregen, dat is lekkewr rustig zegt de dame bij de receptie. Het wordt gewaardeerd! We hebben ook al gegeten in het hotel. Er is geen restaurant, maar ze hebben wel wat 'snacks' aan de bar. We hebben laat in de middag ook nog wat gegeten, dus erg veel honger hebben we niet. We bestellen de lasange en die is prima te eten.

Bij gebrek aan een echt desssert nemen we een Snickers (Benny) en Twix (Anja) icebar na. We kunnen er weer tegen tot morgenochtend.

Dag 4; Étretat

Om 7 uur worden we wakker door het geschreeuw van de zeemeeuwen. De balkondeuren hebben de hele nacht open gestaan en met het geluid van de oceaan op de achtergrond stroomt de frisse zeelucht naar binnen. Hoe heerlijk is dit.

Om precies half 9 wordt er zachtje op de deur geklopt en staat de aardige Chinese dame voor de deur met ons ontbijt. Koffie, Jus, stokbrood, croissantjes, chocoladebroodjes, yoghurt, cereals en een mandje vol met boter, smeerkaas en zoetwaren. Meer dan genoeg voor ons samen. We krijgen het niet eens allemaal op.

Na het ontbijt gaat Anja eerst het parkeerticket verversen. Je mag officieel maar 5u blijven staan, maar niemand weet uiteraard dat je gewoon bijbetaald hebt. De Chinese dame van het hotel zegt dat we helemaal niet hoeven te betalen. De gendarmerie is veel te druk om dat te controleren, maar we doen het toch maar wel. We hebben gisteren al een paar x een sleepwagen zien rijden en we betalen liever €30,- voor het parkeren dan dat we vanmiddag terugkomen en de auto is weggesleept. Meteen voor Wouter, dit is de oubollige trap. Links is van 2 naar 3 omhoog en rechts van 2 naar 1 naar beneden.

We nemen foto/film apparatuur mee en gaan dan op weg naar de boulevard.

Het plan is om bij La Porte d'Aval naar boven te gaan om daar van het uitzicht te genieten.

Het pad start met een trap, incl leuning, verandert dan in een trap zonder leuning om over te gaan in een behoorlijk stijl omhoog lopend aangestampt grind pad. Een stevige wandeling, goed voor de kuiten, maar het is het meer dan waard. Het uitzicht boven is prachtig! Oh, vanmiddag zullen we op de klif aan de andere kant staan, maar dat wisten we odm nog niet...

We lopen nog en stukje verder naar boven via een graspad...

...om vervolgens via een ander graspad, het aangestampte grindpad en de twee trappen weer terug naar beneden te gaan.

Terug op de boulevard is het tijd voor koffie op een terrasje en een plaspauze in het hotel, waarna we meteen weer op pad gaan. Étretat ziet er een beetje uit als was het een decor van tekenfilm zoals Belle en het Beest en we willen wat van de leuke geveltjes fotograferen/filmen. Als we door de straatjes slenteren komen we op het pleintje van het gemeentehuis...

...en hier stopt weer een toeristentreintje. We zijn gek op dit soort dingen en we doen dit al sinds we in 1992 aan de Middenlandse zee kust kampeerden met Brendon en Mitchell. "TingTing"...hahaha.We moeten gewoon mee.

Nu denken we dat dat ding een rondje maakt door het dorp, maar niets is minder waar. Hij blaast meteen het dorp uit en hobbelt in één ruk naar boven naar La Falaise d'Amont. de klif die we vanmorgen gefotografeerd hebben. Ons hotel ligt precies tussen deze twee fotospots in. Waren we van plan het rondje gewoon uit te zitten, nu stappen we dus toch maar uit om van het uitzicht te genieten.

De klif waar we vanmorgen op stonden met de boulevard en het kiezelstrand van Étretat. Ergens in de midden ligt ons hotel.

We nemen na 3 kwartier de trein weer naar beneden om nu dan toch wat geveltjes vast te leggen.

Benny koopt nog een nieuwe flat cap en dan is het wel weer tijd voor een terrasje, waarbij 'een' terrasje gewoon steeds hetzelfde terras is.. Na de koffie regelen we nog 1x een parkeerticket die (omdat parkeren na 19.00u gratis is) geldig is tot we morgenochtend wanneer we op weg gaan naar de volgende stop. De rest van de middag blijven we op ons balkonnetje en werken we alvast de website een beetje bij, dat scheelt weer voor vanavond.

Even voor 18.00u gaan we op zoek naar een restaurantje om wat te eten. We hebben er vanmiddag een paar gezien met een goed menu, dus daar gaan we er 1 van uitzoeken. We lopen langs alle drie en besluiten bij de laatste te gaan eten. De menukaart wordt meteen gebracht, maar als we wat uitgezocht hebben en de ober de bestelling op komt nemen kunnen we alleen drankjes bestellen. De keuken is gesloten. Huh? Hoe dan? Het is etenstijd, toch? Het zal wel. We verkassen. Op naar één van de andere twee die er nog over zijn. Helaas pindakaas. De keuken is gesloten en ook bij nummer 3 is niets te eten te krijgen. We kunnen over een half uur terugkomen, dan gaat de keuken open. We bedanken vriendelijk. We hebben nu hongerrrr! Langs de boulevard is een terras vol met etende mensen en daar schuiven we aan. We hadden het niet beter kunnen treffen. Benny heeft Steak haché en Anja Moules Mariniere.De mosselen zijn hier een stuk kleiner dan bij ons, maar echt overheerlijk!

We sluiten af met ijs.

Morgen verkassen we naar Saint Malo.

Dit is wat we zien door de open balkondeuren vanuit ons bed. Slaap lekker straks. xxoo

Dag 3; Boulogne sur Mer - Étretat

Om 7.15u zijn we wakker, om 8.00u zitten we aan het ontbijt en om 09.00u checken we uit en gaan we op weg naar onze volgende stop; Étretat.

We geven aan de GPS meneer van Garmin door dat we tol/snelwegen willen vermijden en gaan dan op weg. Dat gaat goed, tot hij ons ineens linksaf van de route afstuurt. Dat is raar! We twijfelen even maar luisteren dan toch maar naar wat hij zegt. Linksaf dus. We komen op een smalle landweg terecht en het raakt kant nog wal, zeker wanneer we na een kwartier/20min weer terug komen op de oorspronkelijke route. Bijzonder! Bij gebrek aan een koffietentje stoppen we op een parkeerplaats om de benen te strekken en als de Garmin meneer ons even later wederom de route af wil hebben besluiten we niet meer te luisteren, We blijven op de route, hij corrigeert zichzelf snel, maar we pakken ook de kaart er maar bij, zodat we zelf in in de gaten kunnen houden waar we heen moeten. In 13 jaar vakantie's naar Frankrijk en 7 roadtrips in de VS zonder GPS zijn we nog nooit zo vaak zoek gereden als de afgelopen jaren met de GPS aan...

Als we een Mac zien is er eindelijk de mogelijkheid voor een bak koffie, tadahhh!!

Op 50km voor Étretat stoppen we nog een x langs de kant van de weg. Gewoon een inham met een P niks meer en niets minder.

En dan rijden we Étretat binnen... Okayyy, het is hier druk, héél druk, maar het adres van het hotel staat in de GPS, dus daar vertrouwen we maar op. Tot 2x toe stuurt de Garmin meneer ons een straat met één richting verkeer in en dat mag dus niet. We rijden door, hij past de route aan en dan zijn we ineens voorbij 'bestemming bereikt'. Huh, we staan inmiddels op een plein met een volle parkeerplaats en een miljoen toeristen, maar we hebben geen hotel met de naam die we zoeken gezien. We doen nog maar een rondje. Leuk geprobeerd, zelfde verhaal. We roepen de hulp in van de juffrouw van Google maps, misschien helpt dat. Nope! Na weer een rondje, zonder het hotel te vinden, stoppen we maar op het pleintje. Anja stapt uit en loopt een restaurant binnen om te vragen waar we moeten zijn. Vlakbij, zegt de mevrouw van de bediening. Ze wijst naar de overkant. Die straat in en dan halverwege op de hoek. Dat is leuk, maar ook die straat is één richting verkeer en daar mogen we dus vanaf deze kant niet in. Je zou zeggen, doe nog een rondje, maar als het zo simpel was waren we nu al ingecheckt geweest. Ze pakt pen en papier en tekent de route. Volgende poging... We rijden nu de goede straat in, maar zien nog steeds niets wat op een hotel lijkt. Nog maar xtje stoppen en vragen aan een uiterst vriendelijke jongen die én Engels spreekt én een paar weken geleden in Amsterdam is geweest. We maken vrienden en hij weet ook nog het hotel aan te wijzen. We staan in de goede straat, maar de ingang zit om de hoek. Een hotel vermomd als gewoon huis...

Er is geen enkele mogelijkheid om te parkeren, dus zetten we de auto maar even daar waar hij niet mag staan. Anja neemt de papieren mee en gaat op zoek naar de receptie. De pijl buiten wijst naar links om de hoek, waar op de deur Fermé (gesloten) staat met een pijl terug naar rechts om de hoek. Hij gaat lekkerrrr! Er is een open deur met meteen daar achter een trap naar boven en onderaan die trap hangt zowaar een bordje dat de receptie op de 1e verdieping is. Woohaahhh, we komen er wel! Er is een smalle, vreselijk oubollige, ronde trap zonder leuning naar boven en op de overloop zijn 3 dichte deuren en een volgende oubollige ronde trap zonder leuning nog verder naar boven. Na een voorzichtig 'Allo" van Anja gaat de deur van de bezemkast open. Er zit een Chinees meisje achter een plank die aan de muur hangt. Ja, we zijn goed! Ze wijst op een lijst en vraagt of dit de goede naam is. Dat is het. We krijgen 2 sleutels, 1 van de kamer met balkon en zeezicht op de 3e verdieping en de andere sleutel is van de voordeur, want na 18.00u is er niemand meer. Willen we ontbijt morgen op de kamer? Er is geen ontbijtruimte, maar voor €11,- pp/pd komt ze een plateau met ontbijt op de kamer brengen. We kunnen zelf kiezen hoe laat. Helemaal goed... hopen we. Er is geen lift, maar de dame is vreselijk behulpzaam en wil met alle plezier Benny met de koffer helpen. Ook de ronde trap naar de 3e verdieping is oubollig en zonder leuning, maar als we de kamer open doen maakt het uitzicht al meteen veel goed!

Ennn, daar is dan ook meteen alles mee gezegd! De kamer ruim, dat dan weer wel, maar met een likje verf kun je de oubolligheid écht niet verstoppen. De kamer is in lichtblauw met geel en alles wat er staat is ouwe meuk. De kraan op de wastafel zit los, maar in de douche hangt dan weer wel een loeier van een regendouche. O.M.G!

We gaan terug naar beneden om te kijken hoe dat zit met het parkeren. Geen probleem, zegt de Chinese dame. Ze wijst op een plattegrond die aan de binnenkant van de bezemkast deur hangt. Kijk als je zo en zo rijdt en dan hier en daar de bocht om gaat is er een parkeerplaats en als die vol is rijdt je zo en zo en hier en daar de bocht om en daar is altijd plek. Comment?? Bij de 1e bocht is Anja de draad al kwijt. Na nog een poging geeft ze het op. Ze gaat toch afsluiten, zegt ze, loop maar mee... Haar auto staat rechts om de hoek, naast de deur met Fermé erop en we mogen op haar plekje staan. Ach, das lief! Wel moeten we wéér een rondje rijden, want we kunnen in de straat waar we staan niet keren, omdat het één richting verkeer is. We rijden, uiteraard, gewoon weer verkeerd, maar dan zien we haar toch eindelijk bij haar auto staan. Joehoooeee! Ze rijdt weg en het plekje is van ons. Wel staat er 'Payer' op de plek, we moeten dus betalen. Na 19.00u is gratis, overdag met een max van 5uur. Het zal wel! We leggen een ticket voor het raam dat iig geldig is tot morgenochtend 09.20u.We zijn er klaar mee.

We lopen in 2 minuten naar het strand waar we een terrasje opzoeken. Dat hebben we wel verdiend. Een Leffe en een Virgin Mojito! Santé!

Het uitzicht vanaf het terras is trouwens prima...

En dan moeten we ook nog eten. We lopen over de boulevard en aan het einde zien we een gezellig druk tentje. Ze hebben fish & chips en salade's, dus allebei blij. Op het terras staat mega veel wind, we verkassen naar binnen, waar het met 2 deuren tegenover elkaar open ook behoorlijk winderig is. 4 personeelsleden zitten te eten, 1 staat achter de bar en 1 loopt z'n benen uit z'n lijf om iedereen te bedienen, bestellingen op te nemen en af te rekenen. Hij heeft er druk mee, dus het duurt ff voor hij de drankjes komt op nemen. Een biertje van de tap €6,- en 25cl Fuze tea ook €6,-. Hoe verzin je het. We bestellen meteen maar de fish & chps voor Benny en de salade met zalm, mosselen, garnalen en ei voor Anja. Wil ze er brood bij? Graag!

Het ziet er allemaal heerlijk uit en dat is het ook wel, behalve dat in alle garnalen het darm/strontkanaal niet verwijderd is! Gadver de gadver! Willen we nog een dessert? Lekker! De ijskaart komt, maar effe serieus €11,- voor 3 bolletjes ijs? Dat is €22,- voor z'n twee. En ja, ja we weten dat de gulden tijd voorbij is, maar toch... even snel omgerekend is dat dus bijna 50 gulden voor 2 ijsjes. Excuse my words, maar NO FUCKING WAY! We slaan deze x even over. In de straat hierachter zagen we een ijssalon, die heeft ook vast wel een lekker ijsje. Vast wel... alleen is hij inmiddels gesloten. Een eindje verderop zit een crêperie, missch daar.... Als we in de buurt zijn is er ineens een berg lawaai. Een aantal kokmeeuwen, of wat het ook mogen zijn, hebben een crêpe van een een mevrouw d'r meeneembordje gejat en vechten als leeuwen en beren om een stukje. Hahaha, doei crêpe! Inmiddels zijn wij er eigenlijk ook wel klaar mee. We lopen uit de zon in de wind te blauwbekken van de kou. We gaan terug naar het hotel, naar de koffie en de thee. Het is wel genoeg geweest voor vandaag.

We werken de website bij en genieten nog even van het zonnetje op ons balkon in de wetenschap dat we de hele nacht kunnen luisteren naar het geluid van de Atlantische Oceaan,,,

Deze dag met hobbels en bobbels is voorbij. Tot morgen!

Boulogne sur Mer

We zijn om half 8 wakker en na een bakkie thee/koffie en een heerlijke regendouche gaan we richting het ontbijt. Staat Frankrijk niet bekend om zijn ontbijtjes, er is meer dan voldoende. Verschillende soorten brood, wat je evt ook kunt roosteren, roerei met spek én witte bonen in tomatensaus (die slaan we ff over). Er is granola, melk, yoghurt en fruit. Er zijn verschillende pastries en uiteraard koffie en thee. Verder staat de koelvitrine vol met verschillende soorten vruchtensap. We kunnen er voorlopig wel even tegen.

Na het ontbijt gaan we naar Nausicaá het centrum van de zee. Dit aquarium is met een volume van 10.000m3 (dat is 10.000.000ltr water) in oppervlakte en 58.000 dieren, de grootste aquariumtank van Europa. Het aquarium ligt tegenover het hotel, dus we zijn er binnen 5 minuten.

Het lukte ons gisteravond niet om online tickets te kopen, dus we moeten naar de kassa. Wat we wel gezien hebben, soms heeft ouder worden zo zijn voordelen, is dat er een 60+ korting is. WAHAHHAHH!! We maken er dankbaar gebruik van, al wil de juffrouw aan de kassa nog wel een paspoort zien...

Het is donker binnen met de beleving alsof je zelf onder water bent, dus van foto's maken komt niet veel. Te donker, achter glas en te veel beweging. Twee hebben de schifting overleeft. De foto's laten absoluut niet zien wat wij zagen, maar toch... De kwallen,

De theater zaal. Er is een tribune en het aquarium is 2x zo breed als een bioscoopscherm. Niet normaal zo mooi, we zijn daar dan ook wel even blijven zitten.

Vervolgens stappen we in een 'onderwaterlift' die ons weer naar de oppervlakte zal brengen. Als we in de lift staan gaat er een wand open en zien we het onderwater leven voorbij zwemmen, terwijl wij naar de oppervlakte gaan. Eenmaal boven staan we dan ook écht aan de oppervlakte van het aquarium en kunnen we zien hoe het er hier aan toe gaat.

Als we weer 'op het vaste land' staan gaan we eerst naar de koffie. We kunnen kiezen tussen small en large. We hebben geleerd met large koffie's ...lees afwasteiltjes,,, dus we nemen small, wat nu dus overduidelijk de verkeerde keuze was!

De zeehonden die kunstjes doen slaan we over, maar we nemen nog wel een kijkje bij de pinguíns...

We lopen terug naar het hotel om vervolgens om half 2 Le Train Touristique te nemen naar de oude, uit de Middeleeuwen, ommuurde binnenstad van Boulogne sur Mer.

We stoppen in het oude centrum en staan meteen bij het prachtige Marie (Germeentehuis) van Boulogne sur Mer.

Eenmaal boven op de stadsmuur kun je helemaal rondom de binnenstad lopen. Cathedraal Basikica Our Lady of the Conception.

Château de Boulogne sur Mer

We lopen helemaal rond om vervolgens op een terrasje éven een verfrissinkje te nemen. Santé!

We hebben nog een half uurtje voor ons toeristentreintje vertrekt, dus lopen we nog even door de gezeliige straatjes van deze Romeins aandoende stad

Ennn, jawel... Tatatadahhhh... Wat hebben we daar? Menthe chocolat glace! Yummie, Yummie!!

Is er ook nog een StreetArt wandeling in Boulogne sur Mer, hier hebben we helaas geen tijd meer voor. Wel spotten we, vanuit het treintje, iig nog één van deze prachtige muurschildering die verspreid door de hele stad te zien zijn.

We eten weer bij Thalasso. Gerookte zalm met frites {het is een raadsel waarom er geen sla/groente} bij zit en ijs na.

Morgen verkassen we naar Ëtretat. Voor straks... Bonne nuit @Opal'Inn. Liefs xxoo

Dag 1; Ridderkerk - Boulogne sur Mer

Om half 8 loopt de wekker af. Na een ontbijtje, koffie, de douche en nog een x koffie gaat de bagage de auto in. De stofzuiger en de dweil gaan nog door het huis, alle stekkers gaan uit het stopcontact en om precies 10.00u rijden we weg. We rijden vandaag een kleine 350km, waarvan de 1e 300 over de snelweg gaan. We gaan bij Antwerpen door de Kennedytunnel en gaan dan richting Gent. Als we trek in koffie krijgen stoppen we en omdat het inmiddels na 12.00u is besluiten we ook maar meteen een broodje koude bal gehakt naar binnen te werken.

Als we net voorbij Calais zijn verlaten we de snelweg en rijden we de laatste 50km binnendoor langs de kust.

We stoppen bij Cap Blanc-Nez, een kaap aan het Kanaal in de gemeente Escalles in het departement Pas-de-Calais. Haar top ligt 124m boven de zeespiegel. Bovenop de Kaap (daar zijn we dus niet naar toe gelopen) staat de Obelisk van Cap Blanc-Nez.

We lopen wel naar beneden naar de kustlijn...

De mooie krijtrotsen...

...en het grove kiezelstrand.

Er groeien plantjes uit de poreuze rotsen...

...en er is een ienie mienie watervalletje...

Als we weer omhoog geklommen en terug bij de auto zijn rijden we naar onze volgende stop. Cap Gris-Nez, een kaap aan het Nauw van Calais. Deze kaap is de plaats van het Europese Continent die het dichts bij Groot-Brittannië ligt. De afstand tot de krijtrotsen van Dover bedraagt hier amper 33km. En zoals langs deze hele Franse kuststrook zijn er overal wel overblijfselen van de 2e Wereldoorlog te vinden.

De vuurtoren van Cap Gris-Nez

In het laatste dorpje waar we doorheen rijden is het feest. Dat is hartstikke gezellig, maar de weg die we zouden moeten volgen is dus afgesloten. We worden omgeleid, rijden door smalle straatjes en komen op een weg zo breed als een fietspad terecht, maar uiteraard komt het helemaal goed. Om half zes arriveren we bij de Opal'Inn

We hebben een kamer met balkon én zeezicht geboekt en dat krijgen we ook. Wel is dit de kleinste hotelkamer waar we ooit in geslapen hebben en heeft het balkon het formaat van een klein tafeltje en één stoel, maar het uitzicht op zee is er wel, evenals een behoorlijk overheersende vislucht, alsof ons balkon boven de visafslag zit...HAHAHAHAHA!

We eten op 5min lopen van het hotel bij La Thalasso. Benny heeft de French Burger en Anja een salade du Mer. We hebben chocolademousse (Anja) en rum/rozijnen ijs (Benny) na. Koffie/thee drinken we op de hotelkamer.

Anja werkt de website nog bij en Benny kijkt, na een lange dag achter het stuur, tv met zijn ogen dicht...

Tot morgen!

Hotels

Waar we overnachten...

Het heeft wat zoek en speurwerk gekost, maar 2 weken voor vertrek hebben we dan toch eindelijk 9 verschillende hotels gevonden én geboekt. We hebben ook wel wat wensen als het om een hotel gaat. We willen graag een ruime kamer met balkon en als het even kan een leuk uitzicht. Verder is een score van 8+ toch eigenlijk wel een must en een zwembad zou ook wel fijn zijn en niet al te ver van de bezienswaardigheden die we willen bezoeken. Dat niet alles op die manier gelukt is, moge duidelijk zijn! Aan elke wens zit een prijskaartje en dat je voor een balkon mét uitzicht meer betaald dan een raam wat uitkijkt op de binnenplaats snappen we ook, maar er is een grens aan wat we willen betalen per nacht. Het moet het allemaal wel waard zijn. Het was een hele tour, maar we hebben, wat ons betreft een paar leuke hotels gevonden. Bij deze...

In Boulogne sur Mer hebben we de Opal'Inn geboekt. Het enige hotel wat bij Booking.com niet meer beschikbaar was en waar we dus rechtstreeks hebben gereserveerd.

We hebben een 2-persoonskamer met balkon én uitzicht op zee. Een goed begin is het halve werk, zullen we maar zeggen!

In Ëtretat is het Les Galets Blues geworden...

En ook hier is het gelukt een kamer met balkon en zeezicht te boeken...

Van Étretat gaan we naar Saint Malo, het Ibis Styles Saint Malo Port

We hebben een standaard 2-persoons kamer, geen balkon.

In La Rochelle verblijven we in Apart City Classic La Rochelle Centre. Een hele mond vol voor het minst bijzondere en meest simpele hotel van deze trip.

We hebben een studio met keukentje.

Na La Rochelle gaan we het binnenland in en onze 1e stop is Hotel de la Glane in Oradour sur Glane.

De grote 2-persoons kamer op de begane grond is voor ons gereserveerd.

Volgende stop is het Hotel Restaurant du Chateau in Rocamadour. En na 5 hotels, waarvan er 4 aan of in de buurt van het strand lagen, nu dan toch een hotel met een zwembad.

Na dit hotel gaan we dan toch eindelijk terug naar Saint Jean du Gard! Heel graag hadden we een gite gehuurd op 'onze' camping Mas de la Cam, maar dat kan alleen per volle week en dat vonden we nu net weer iets te veel van het goede. Het is dus Les Bellueges geworden. Een hotelletje in het centrum van St. Jean, waar we in onze kampeertijd een aantal keren gegeten hebben.

Vervolgens rijden we naar Hotel Oberland inBourg d'Oisons aan de voet van de l'Alpe-d'Huez...

Tot slot verblijven we nog 4 nachten in Chamonix,onder aan de Mont Blanc. Dit was ook meteen het lastigste hotel om te boeken. Hotels genoeg in Chamonix, dat was het probleem niet, maar onbetaalbaar! We zijn écht wel bereid wat €€€ neer te tellen voor een goed hotel en een luxe kamer met uitzicht, maar er is een grens en die grens is bij + € 1000,- écht wel bereikt. Het was even puzzelen en zoeken, maar we hebben een prima hotel gevonden.L'Arveyron Open House,2 km buiten het centrum, maar dat is te overzien.

We hebben een kamer met uitzicht op de bergen,,,

Dit zijn dus de 9 hotels van onze roadtrip. In elk hotel hebben we minimaal 2 overnachtingen geboekt, Relax is het motto!

Na Chamonix gaan we weer richting Ridderkerk. Waarschijnlijk met nog 2 overnachtingen onderweg. 1 in Frankrijk en 1 in Luxemburg, maar die gaan we last-minute boeken.

Nog 2 weken (8 dagen) werken en dan gaan we op pad. Wij hebben er zin in!

Tot snel!