Dag 23/24; Naar huis

Naar huis...

We ontbijten op ons gemak, brengen de spullen naar de auto en gaan uitchecken. Het hotel was al betaald, maar we hebben het ontbijt en verder alles wat we gegeten en gedronken hebben op het kamernummer laten zetten. Dat moet uiteraard nog betaald worden. De frontdesk medewerker print hem uit en we lopen de rekening even door. Ontbijt drankjes en eten dag 1... check. ontbijt, drankjes en eten dag 2...check. Dag 3... check. Dag 4... ehh, hier klopt iets niet. Benny heeft een biertje, een Hot Dog en frietjes op en Anja een ice-tea en een plank met charcuterie/fromage en stokbrood. We zitten vol, dus geen toetje. op de factuur staan verder nog 2 salades, een burger, nog een Hot Dog, 2 toetjes, een biertje én een witte wijn. Dat lijkt me wel erg veel voor 1 avondmaaltijd en buiten dat, dat biertje zou nog kunnen, maar en Anja alcohol/witte wijn is geen optie. Ze legt uit, dat dit dus niet van ons is en gelukkig snapt de meneer dat dit allemaal wel errug veel is en haalt het meteen van de rekening af. We betalen de rest en kunnen gaan.

Was het oorspronkelijke plan om met 2 overnachtingen (1 in Frankrijk/1 in Luxemburg) binnendoor naar huis te rijden, Benny wil liever over de tolweg, dus dat doen we dan maar. We rijden Chamonix uit, kunnen nog lang de Mont Blanc zien in de achteruitkijkspiegel, maar dan is het toch echt voorbij. We schieten uiteraard lekker op. We stoppen om koffie te drinken... te tanken... nog meer koffie te drinken, nu met een sandwich... nog een x koffie en dan zijn we inmiddels in de buurt van Luxemburg en zijn we er klaar mee. Genoeg voor vandaag. We kijken op Google maps of er een hotel in de buurt is en dan vinden we zowaar op 65km van waar we nu zijn Van der Valk, Luxemburg/Arlon. Helemaal goed! We boeken vanuit de auto een kamer met balkon en rond 19.00u zijn we op de plaats van bestemming. We reserveren bij aankomst meteen een tafeltje in het restaurant, want op een ontbijtje en een sandwich van de benzinepomp kan een mens niet leven. Deze van der Valk staat er nu 5 jaar en is super de luxe en super modern.

Onze kamer op de 7e verdieping is supergroot, we hebben een aparte douche en toilet en een balkon met uitzicht.

Om half 8 gaan we weer naar beneden om te eten. Anja heeft een overheerlijke biefstuk met gegrilde groente en chocolademousse na.

Benny besteld de overbekende Van der Valk schnitzel en een coupe General na. Dat zou dus vanille ijs met whiskey moeten zijn. De coupe is aanwezig, het bolletje vanille ijs ook, maar de whiskey proeft hij niet en die zit er ook niet los bij. Kosten; € 9,-. WAHHAHHHH!

Dag 24...

We worden wakker met de regenboog.

Hebben we de afgelopen 3 weken ontbeten met stokbrood/croissants, jam en af en toe wat vleeswaar/kaas, hier bij Van der Valk is het de Hoorn des Overvloeds. Koffie/thee, sapjes en smoothies en zo'n automaat die verse sinaasappels voor je perst. Verschillende soorten melkl/kwark/yoghurt/vla en chocolademousse met schalen granola en gesneden fruit. Een rek als bij de bakker vol met verschillende broden van wit naar diep donker bruin om zelf te snijden, verschillende soorten vleeswaar, kaas en zalm met garnituren als sla, tomaat en komkommer. Bakken met bacon, gegrilde groente, witte bonen in tomatensaus, roerei, gekookte eieren (hard en zacht), omeletjes en pancakes. Schalen vol met vers fruit. In de midden staan manden met mini croissantjes, chocolade- en rozijnenbroodjes, crackers en ontbijtkoek. Er staan plateaus met zoetwaren en als klap op de vuurpijl. Koekjes en taartjes als muffins, macarons, lemon-merengue pie, Scwartzwalder kirsch en brownieblokken. Holy Moly! We nemen de tijd en rond 10 uur checken we uit en gaan aan de laatste kilometers naar huis beginnen. Net over de Nederlandse grens bij Maastricht drinken we nog 1 xtje koffie en om 15.00u zijn we weer thuis.

Inmiddels zijn er al 2 wasjes gedraaid en hebben we een bezoekje gebracht aan Albert Heijn, want een lege koelkast is ook niet alles.

In de komende dagen nog 1x een 'review' over de afgelopen 3 weken.

Tot dan!

Dag 22; Aiguille du Midi

Aiguille du Midi is letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van Chamonix in de Franse Alpen. De kabelbaan brengt je in 20 minuten van 1038 naar 3842 meter hoogte. Vanaf deze hoogte heb je een geweldig uitzicht op de Mont Blanc, de hoogste berg van de Alpen. Maar ook zie je de bergen van Italië en Zwitersland.

De geschiedenis van de kabelbaan gaat al ver terug. Aan het begin van de 20e eeuw was er op de helling van de berg al een baantje omhoog. Deze ging nog niet helemaal naar de top. In 1955 is de kabelbaan tussen Chamonix en de top van Aiguille du Midi geopend. Dit was destijds de hoogste kabelbaan ter wereld! In de jaren 90 werd alles goed gerenoveerd en vandaag de dag gaan er duizenden mensen omhoog om te genieten van het geweldige uitzicht.

Aiguille du Midi. We zijn even voor elf uur bij de kassa, waar we 2 tickets kopen tot aan de top van ruim 3800m hoogte. Je kunt ook met 1 kabelbaan tot de 2300m, maar we gaan (met een overstap) all the way! Er gaan 50 mensen per x naar boven (600 p/uur) en we hebben een vertrektijd van 13.50u. Oftewel, we zijn over 3uur aan de beurt. We hebben cabine nummer 62 en 10 minuten voor vertrek kunnen we ons melden om in te checken. we twijfelen nog even, omdat 3 uur wachten wel erg lang is, maar we doen het toch. We lopen een rondje en brengen de rest van de tijd door op een terras.

Daar rechts boven, bij die mast is dus het einddoel..

We hebben 2 opties. Als we bij de overstap op ruim 2300m hoogte zijn wandelen we daar eerst wat rond en gaan dan door naar de top, of we gaan meteen door en nemen op de terugweg wat meer tijd hier. We kiezen voor het laatste, omdat we anders weer in de rij moeten gaan staan voor de gondel naar boven en nu kunnen we overstappen en meteen door. We krijgen wederom een cabine nummer en een vertrektijd voor de retour, 44/16.50u, we moeten dus 2 uur boven blijven. Alle cabines zitten vol, dus eerder naar beneden kan niet.

Het laatste stuk gaan we bijna recht omhoog, maar dan staan we toch echt op de top. 3800m hoog en het is hier 2*C, maar ohhhh wat is dit mooi! De foto's laten absoluut niet zien wat wij zien. Wat is dit indrukwekkend!

Je kunt ook naar boven klimmen...

Le Mont Blanc

Ja, dat zijn mensen die daar lopen!

We kunnen nog met een klein liftje naar 3842m om daar in een glazen box boven de sneeuw te staan, maar er is én een lange wachttijd én we vinden het wel mooi zo. We drinken koffie in het restaurant om de tijd vol te maken en maken daar kennis met een echtpaar uit Brugge. Zij is van België en hij komt uit Vancouver. Nu zijn wij daar ook geweest dus we kletsen gezellig de tijd vol tot het voor hun tijd is om weer naar beneden te gaan. Wij hebben nog een half uurtje die we dan weer vol kletsen met een Nederlands gezin.Een kwartiertje voor vertrek gaan we naar beneden waar we meteen in het hart van de machinekamer van de kabelbaan kunnen kijken.

Here we go!

Bij de stop op 2300m hoogte wandelen we ook nog even rond.

Daar in die wolk aan de rechterkant, daar komen we dus vandaan...

...en dan staan we weer in Chamonix op de 'begane' grond, wat nog steeds 1038m hoog is. De mast bovenaan in het midden is waar de 1e stop zo ongeveer is.

We lopen in 3 kwartier terug naar het hotel, waar we op het terras eten. De rest van de avond werken we de website bij, bekijken alle foto's en filmpjes nog een x en we zijn het er over eens dat dit toch echt letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van deze vakantie was!!

Dag 21; Chamonix

Het plan was vandaag om met de kabelbaan naar Aiguille du Midi te gaan, waar je het mooiste uitzicht van Chamonix hebt, maarrrrr het is bewolkt als we wakker worden. Af en toe breekt de zon door, maar als het op bijna 4000m hoogte bewolkt is zie je dus precies niks en om nu een bak met geld uit te geven om niets te zien, dat gaat te ver. Al moet gezegd dat ons dat al eens eerder is overkomen.

2008 Route 66 in de V.S, Sandia Peak Tramway. We kopen een ticket en moeten wachten tot onze rit naar boven gaat. We halen koffie en nog voor we een slok hebben kunnen nemen wordt er omgeroepen dat onze gondel vertrekt. We geven de koffie terug aan de bar en de mevrouw zegt dat ze die zal bewaren, als we terug zijn warmt ze die koffie dan wel weer op. We stappen in en hoe hoger we komen hoe kouder het wordt en hoe minder het zicht...

We nemen de eerstvolgende gondel weer naar beneden en de koffie is nog warm! Hahaha, vandaag trappen we daar niet in.

We lopen naar Chamonix om het stadje zelf maar eens te bekijken, Verder is de koffie op, dus een supermarkt op de route zou fijn zijn.
Eerst nog maar even de Mont Blanc, gewoon omdat het prachtig is en gewoon omdat we er geen genoeg van kunnen krijgen.

Chamonix is een gezellig, maar megadruk stadje.

We vinden de supermarkt voor de koffie en net als we op weg zijn naar de koffie zien we hem. Ja hoor, daar gaan we weer!

De rit is niet bijzonder. Hij scheurt door de stad heen en we komen meerdere keren langs hetzelfde, maar het blijft leuk. Ting Ting!! Wel nog even... daar is ie weer... Le Mont Blanc

Als we weer terug zijn op het startpunt zijn drinken we eerst koffie om daarna nog een rondje te lopen.

In het centrum van Chamonix staat het beeld van twee mannen: Horace Bénédict De Saussure en klimmer Jacques Balmat die naar de Mont Blanc wijst.De heren staan model voor de eerste beklimming van West-Europa's hoogste berg. De Saussure was een wetenschapper die tijdens een verkenningstocht rond de Mont Blanc liep en daarmee het fundament legde voor wat tegenwoordig de Tour du Mont Blanc is. Hij loofde een prijs uit voor wie er als eerste op de top van de berg zou staan. In 1786 waren dat de Fransen Jacques Balmat en Michel-Gabriel Paccard. Een jaar later bereikte ook De Saussure de top, tijdens een wetenschappelijke expeditie.

We lopen op ons gemak terug naar het hotel en als we wat gedronken hebben (koffie/thee) lopen we hier nog even een rondje. Vanaf ons balkon horen we water stromen en niet zo zachtjes ook, dus we gaan eens kijken waar dat vandaan komt.

De Arve (dezelfde rivier als op de foto's hierboven) is een rivier die in Frankrijk ontspringt en bij Genève ook nog op Zwitsers grondgebied stroomt. De Arve ontspringt in het massief van de Mont Blanc onder de Col de Balme, hoog in het dal van Chamonix en wordt door verschillende Alpenriviertjes gevoed, zoals de Arveyron die uit het Mer de Glace komt. De rivier loopt bijna helemaal door het departement van de Haute-Savoie, stroomt na het dal van Chamonix, meteen na Les Houches, door een steil dal, komt alleen de laatste kilometers in het kanton Genève en mondt daar in de Rhône uit, op het punt waar deze het Meer van Genève verlaat. De rivier stroomt als een malle en als je er in buurt staat komt de kou er werkelijk vanaf.

We hebben ook zowaar toch nog een restaurantje in de buurt gevonden en daar eten we vanavond. Anja heeft een salade met tomaat, geitenkaas, croutons en een gepocheerd ei en Benny heeft kipfilêt, omwikkeld met ham en kaassaus.

Oh, en deze was ook erg lekkerrr!!

Inmiddels is Ajax begonnen en kijken we voetbal op de laptop. Het staat nog 0-0, ik zeg kom maar op met die doelpunten!

Doeiiii xx

Dag 20; Chamonix - Mer de Glace

We slapen uit! Tenminste... soort van. We zitten pas na 9 uur aan het ontbijt. Er is ook hier weer voldoende. Niet, zoals in Nederland, met zalm en luxe broodjes en eieren/omelet op bestelling, maar voor Franse begrippen, helemaal prima. Er zijn croissantjes/chocoladebroodjes, stokbrood, brioche en warm gebakken brood wat we zelf mogen snijden. Er zijn verschillende soorten vleeswaar, kaas en jam. Er staat een eierkoker om zelf je eitje te koken, Er is koffie/thee en sapjes, melk en granola, yoghurt en fruit. Meer dan voldoende dus.

Na het ontbijt lopen we in een dik half uur naar het trainstationnetje van Montenvers - Mer de Glace. Paragliders!

Le Mont Blanc

Het stationnetje

We kopen een kaartje en wachten op het tandwieltreintje wat ons in een kleine 20 minuten naar boven brengt.

Zoveel moois onderweg...

Het treintje klimt en draait om de berg heen naar boven.

En dan staan we op 1913m hoogte met uitzicht op de gletsjer Mer de Glace

Het Mer de Glace, Frans voor de Zee van ijs, is een gletsjer aan de noordzijde van de Mont Blanc. De gletsjer met een totale lengte van 12 km is onder de firnlijn (een grofkorrelige substantie bestaande uit sneeuw en ijs, die ontstaat door het beurtelings ontdooien en bevriezen van de bovenste sneeuwlaag) 7 km lang en tot 420 m diep en beweegt over de gehele gletsjer gemeten gemiddeld 95 m per jaar. De gletsjer is gelegen in een gebied van 32 km². Het is de nationale gletsjer van Frankrijk, na de Aletschgletscher in Zwitserland de langste gletsjer in de Alpen. Het Mer de Glace is samengesteld uit drie gletsjers, die ieder een eigen firnveld bezitten: Taléfre, Lexchaux en Géant.

Het uitzicht hier is écht belachelijk mooi!

En , omdat het zo mooi is, mag een selfie niet ontbreken natuurlijk

We drinken boven nog een bakkie koffie en gaan dan weer met de tandradbaan naar beneden

Beneden maken we nog een foto van de 1e trein/locomotief die ooit naar boven ging in 1906 (daarvoor werden de toeristen met ezels naar boven gebracht) en drinken nog wat op een terrasje voor we aan de wandeling terug naar het hotel beginnen.

We eten weer op het terras van het hotel. Niet dat de kaart nu zo bijzonder is of dat het haut cuisine smaakt, maar Chamonix is een half uur lopen en daar hebben we dus geen zin meer in. Benny heeft een burger met 2 bolletjes café Arabica ijs na en Anja wil graag een salade.Ze hebben alleen een kleine sidesalad en op de vraag of die ietsjes groter kan is het antwoord; No. Okayy, dan een kleine salade. Ze durft niet 2 salades te bestellen, omdat je nooit weer wat er in zit. Haha, niets dus. Het blijkt slechts een schaaltje met eikenbladsla, een beetje dressing en platte peterselie.Het toetje, shortbread met een crème van blauwe bessen, verse blauwe bessen en een couli van rood fruit, maakt alles goed. Onbegrijpelijk dat er op de kaart van een chef kok die zulke toetjes maak, slechts gerechten staan als een burger, Hot Dog en een plateau met vleeswaren/kaas...

Dag 19; Bourg d'Oisans - Chamonix

Vandaag rijden we naar Chamonix. Een rit van minder dan 200km, maar we doen er de hele dag over.

Na het ontbijt, brengen we de spullen naar de auto, checken uit, gooien de tank vol en gaan op weg. Al snel, heel snel lassen we onze 1e foto/film stop in. We rijden over Le Barrage du Verney (stuwdam) en dat is zeker een stop waard.

Misschien zijn we onder de indruk, misschien zitten we ff niet op te letten, maar al snel hierna gaat het 'mis'. Hahaha. Op de Google maps planner staat dat we zo'n 24km deze weg moeten volgen. De weg splits zich en we houden rechts aan. Meteen veranderd het aantal kilometers tot een afslag in 4,5km ofzo. Anja zegt nog, huh, dat was net nog 20+, maar omdat de mevrouw van maps ook helemaal niet zegt dat we moeten keren of wat dan ook, rijden we door. Na heel veel bochten en klimwerk staan we ergens boven bij een skilift. Mmmm, inmiddels is Benny er ook wel klaar mee, want het is nu wel duidelijk dat er nier iets niet klopt. We gaan dus het zelfde aantal bochten terug naar beneden en dan blijkt al snel waar het mis ging. Terug bij het stuwmeer, slaan we rechtsaf en meteen komt de 24km tot aan de afslag weer tevoorschijn. we hebben een dik half uur, als het niet meer is, voor niets gereden.

De weg die we rijden, een etappe uit de Tour de France aan de teksten op de weg te zien, is werkelijk prachtig. We rijden door de bergen met overal watervalletjes.

Barrage de Grand' Maison

We moeten nog dik 100km, maar dan is hij daar ineens. Het einddoel van onze trip van vandaag... Le Mont Blanc en zelfs vanaf deze afstand kunnen we al zien wat een kolos dit is. De Mont Blanc is de hoogste top van de Alpen, in het naar hem genoemde Mont Blancmassief. Het is tevens de hoogste berg in Europa buiten de Kaukasus. De Mont Blanc is 4807,81 meter hoog, inclusief de sneeuw op de top. Zonder die sneeuw werd in 2004 een hoogte van 4792 meter bepaald.

Aan het eind van de middag komen we aan in Chamonix. We zijn meteen blij dat ons hotel hier 2km voorbij ligt, want er is geen doorkomen aan. Wat een drukte! Niet normaal. Wij rijden langs een aantal megaparkeerplaatsen, maar er is geen plekje meer vrij. Het hotel Aveyron Open House ligt helemaal tussen de bossen/bergen, ver van alle drukte.

We hebben een kamer met balkon en het uitzicht is prima.

Vanaf het terras van het hotel kijk je richting de Mont Blanc, maar door te veel tegenlicht geen foto's. Morgen nog maar een x proberen. Op het terras eten we een simpele Hot Dog, we delen de frietjes en een menthe-chocolat ijsje na.

Inmidddels is het bijna 21.00u, Benny kijkt op balkon voetbal op de laptop en Anja heeft de website bijgewerkt. Er is zelfs nog tijd voor een boek voordat het licht uit gaat... A demain!

Dag 18; Bourg d'Oisans

Vandaag staat er opnieuw een wandeling op het programma. We zijn even over 7u wakker en dus ook wat vroeger bij het ontbijt dan gisteren, waardoor het ook wat drukker is.

Rond half 10 vertrekken we richting Cascade de la Pisse en omdat we het 1e stuk gisteren ook al gelopen hebben nemen we nu de auto en parkeren die bij Le Lac Bleu. Vandaar starten we onze wandeling.

Énnn... omdat het geheugenkaartje van de filmcamera gisteren nog in de laptop zat en het zonder dat kaartje lastig filmen is, maakt Benny meteen nog even wat filmopname's...

Als we ongeveer op de helft van onze tocht zijn komen we langs het prachtige azuurblauwe Lac de Buclet.

We besluiten om op de terugweg hier wat meer tijd door te brengen en nu onze weg te vervolgen naar de waterval.

Zie de maan schijnt...

Het verharde pad verandert in een half-verhard pad...

Het laatste stuk is het klimmen geblazen!

Tatatadahhhh!! Le Cascade de la Pisse. Helaas staat de zon vol op de rotsen en de waterval, dus de foto's zijn aan de overbelichtte kant, wat jammer is, maar waar we dus niets aan kunnen veranderen.

Aan de linkerkant zien we een bruggetje en in de hoop dat we dichter bij de waterval kunnen komen met de zon in de rug klimmen we weer naar beneden om de boel te verkennen.

Helaas buigt het pad de andere kant op en komen we niet dichterbij. Wel zien we de 'afvoer' van het water...

We lopen maar weer terug en klimmen voor de 2e x naar boven, waar Anja nog wat foto's maakt en Benny de drone wat laat rond vliegen.

We lopen dezelfde weg weer terug...

...tot we weer bij het Lac de Buclet aankomen.

We volgen een tijdje het pad langs het meer...

...en schieten nog wat laatste foto/filmbeelden.,,

...om vervolgens het verharde pad weer te volgen naar het Lac Bleu. Daar zitten we nog even langs de waterkant voor we naar de auto lopen en terug naar het hotel rijden.

We drinken koffie in de tuin van het hotel en daar brengen we de rest van de middag door. Anja met een boek in het zonnetje en Benny met de laptop (verwerkt vast wat filmpjes) in de schaduw.

We eten vanavond weer bij den Hollander waar we afgelopen maandag ook gegeten hebben. Spare-ribs it is!

Dag 17; Bourg d'Oisans

Om 9u gaan we naar het ontbijt en dan blijkt dat dit echt een hotel van vroege vogel fietsers is. Kwamen in alle eerdere hotels de meeste mensen pas na half 10 binnen, nu zitten er nog 2 mensen de rest is al op pad. We nemen koffie, er komt iemand vragen of we jus willen en we koken een eitje. Er staat een bak met zacht kokend water en daar zitten ei-houders in. Je hangt zelf je ei in het water, zet een kookwekker et voila! Benny neemt een croissantje, een chocoladebroodje en 2 plakken citroencake. Anja heeft een geroosterde boterham, stokbrood met kaas, yoghurt met fruit en ook een plak citroencake, waar een laag jam opgaat, omdat die cake er al even ligt en een béétje aan de droge kant is.

Na het ontbijt gaan we aan de wandel. Le Lac Blue staat er op het programma. Een wandeling van iets minder dan 6km. Het is een niet al te zware wandeling over gedeeltelijk verhard en gedeeltelijk half verhard pad. Af en toe in de zon en af en toe in de schaduw. Prima te doen dus.

Het is de moeite waard!

Het water is glas helder.

Als we een selfie aan het maken zijn biedt er een uiterst vriendelijke Fransoos aan dat even voor ons te doen. Zie hier het resultaat.

We genieten nog even van de rust en het mooie plaatje, kijken nog 1x achterom en gaan dan op de weg terug.

We lopen een andere route terug, maar niet minder mooi.

We drinken in het dorp 2 bakkies koffie en gaan dan weer richting het hotel.

Rond half 4 besluiten we wat te gaan eten. We slaan dan vanavond even over. Als we een restaurant gevonden hebben waar de keuken nog open is en het menu ons wel aanstaat zoeken we een plekje op het terras. Er loopt een meneer in de bediening, maar die komt onze kant niet op. We wachten geduldig... en dan ineens staat er een mevrouw op aan de tafel naast ons en vraag wat we willen drinken. Okayyy, die hoort dus blijkbaar bij het restaurant en vindt het ook wel wat lang duren. We bestellen een biertje en een ice-tea en vragen om de kaart. Ze komt even later terug en dekt meteen onze tafel met placemats, bestek, glazen, kruiden/sauzen en gaat daarna weer aan de tafel naast ons zitten. Nog geen minuut later staat de meneer van de bediening aan onze tafel om de bestelling op te nemen. Woojoohh, we hebben 2 seconde die kaart in handen. Geef ons even een minuutje. Hij kijkt op z'n klokje en knikt dat dat goed is. Fijn! Dat minuutje wordt een kwartier, maar dan komt hij toch terug, We bestellen de mixgrill. Geen probleem, maar de mix is er niet, dat wordt alleen bavette. Ook goed. We willen hem mi-saignant/medium-rare. Hij gaat er voor zorgen. Net als we denken, dit uurt wel heel lang. komt de dame van de tafel naast ons zeggen dat de plates er zo aan komen. Goed hoor meid. Meteen daarna komt er iemand naar buiten met 2 borden vol. Een berg sla, een berg frites en Anja ziet meteen een dood gebakken stuk vlees. No way dat dit nog mi-saignant is. Ze snijd een stukje af en dat verdwijnt vanuit haar mond meteen weer terug op het bord. Het smaakt naar schoenzool en is niet weg te krijgen. Ze probeert nog een stukje uit het midden van deze lap vlees, maar ook daar is niet doorheen te kauwen en dit verdwijnt eveneens terug op het bord. Benny prikt met de punt van z'n mes in het middenstuk van zijn stukje vlees en het beest begint van schrik te loeien, zo rauw is het. Hij leeft gewoon nog! Gadverdegadver, Na een blik op de frites die er uit ziet of hij al een x of zes in de frituur heeft gelegen is Anja er helemaal klaar mee. Ze loopt naar de dame die ons geholpen heeft en geeft aan dat ze de tafel wel weer af kan ruimen, omdat dit niet te nassen is. Ze verontschuldigd zich en vraagt of we een nieuw bord willen. Ehhh, nope. We hebben niet echt het vertrouwen dat het ook maar een greintje beter wordt. Laat maar zitten. We drinken de drankjes op en als Anja naar binnen loopt om die te betalen, daar was nl niks mis mee, krijgt ze nogmaals de excuses en de drankjes zijn on the house. Dat is aardig, maar we hadden liever een lekker bord eten gehad. We gaan terug naar het hotel om later, ergens anders, nog een poging te wagen.

Om kwart voor 7 gaan we richting het restaurant waar we gi.av hebben gegeten, maar alles is er dicht en donker. Staat er op internet dat ze half 7 open gaan er is geen enkel teken van leven. We lopen wat verder het dorp in en zien een gezellig druk tentje waar aan de overkant een bandje zich aan het installeren is. Gezellig! Een hapje eten en live muziek er gratis bij. Benny bestelt een burger en Anja gaat deze x voor een pizza.

Als we vol zitten en inmiddels de rekening betaald hebben zit het bandje nog aan een bartafel bij de kroeg op de hoek aan het bier. Tot zover de live muziek!

We halen nog een ijsje en eten dat lopend richting hotel op.

Voor straks welterusten, morgen weer een nieuwe dag in Bourg d'Oisans.

Dag 16; St. Jean du Gard - Bourg d'Oisans

Vandaag niet zo veel te vertellen. We moeten ruim 300km afleggen voor we bij onze volgende stop, de Franse Alpen, zijn. We vermijden de tolweg, dus het zijn N en D wegen, wat betekent dat we zowiezo nergens harder mogen rijden dan 90 km/u, maar dat halen we maar zelden.

We rijden rond half 10 weg uit St. Jean du Gard en stoppen onderweg 3 keer. 2 x voor koffie en 1x omdat de omgeving nu wel erg mooi wordt...

Om kwart over 4 komen we aan bij hotel Oberland in Bourg d'Oisans, aan de voet van de Alpe d'Huez en als je dan een kamer met een Frans balkonnetje boekt (2 openslaande deuren met een hekje ervoor) is het uitzicht très beau! @Alpe d'Huez (rechts op de foto).

Omdat het restaurant van het hotel op maandag en dinsdag gesloten is zoeken we op internet een alternatief. We vinden, op 5 min lopen, een restaurant met een Nederlandse eigenaar. Wel, ja. We lopen er rond 18.00u heen en ploffen buiten op het terras neer. De keuken gaat pas om 18.30u open, maar dat is geen probleem, we drinken eerst wel wat. Achteraf zijn we blij dat we vroeg waren , want in no-time zit het binnen én buiten bomvol en staan er hele kuddes op de stoep te wachten tot er een plekje vrij komt.

We blijven hier 2 volle dagen/3 nachten, dus morgenochtend alle tijd om te kijken wat we gaan doen. Oh, ennehhh de Alpe d'Huez lopen of fietsen gaan we dus niet doen, dat valt af, WAAHAHAHHHH

Tot morgen! xx