Om 9u gaan we naar het ontbijt en dan blijkt dat dit echt een hotel van vroege vogel fietsers is. Kwamen in alle eerdere hotels de meeste mensen pas na half 10 binnen, nu zitten er nog 2 mensen de rest is al op pad. We nemen koffie, er komt iemand vragen of we jus willen en we koken een eitje. Er staat een bak met zacht kokend water en daar zitten ei-houders in. Je hangt zelf je ei in het water, zet een kookwekker et voila! Benny neemt een croissantje, een chocoladebroodje en 2 plakken citroencake. Anja heeft een geroosterde boterham, stokbrood met kaas, yoghurt met fruit en ook een plak citroencake, waar een laag jam opgaat, omdat die cake er al even ligt en een béétje aan de droge kant is.

Na het ontbijt gaan we aan de wandel. Le Lac Blue staat er op het programma. Een wandeling van iets minder dan 6km. Het is een niet al te zware wandeling over gedeeltelijk verhard en gedeeltelijk half verhard pad. Af en toe in de zon en af en toe in de schaduw. Prima te doen dus.

Het is de moeite waard!

Het water is glas helder.

Als we een selfie aan het maken zijn biedt er een uiterst vriendelijke Fransoos aan dat even voor ons te doen. Zie hier het resultaat.

We genieten nog even van de rust en het mooie plaatje, kijken nog 1x achterom en gaan dan op de weg terug.

We lopen een andere route terug, maar niet minder mooi.

We drinken in het dorp 2 bakkies koffie en gaan dan weer richting het hotel.

Rond half 4 besluiten we wat te gaan eten. We slaan dan vanavond even over. Als we een restaurant gevonden hebben waar de keuken nog open is en het menu ons wel aanstaat zoeken we een plekje op het terras. Er loopt een meneer in de bediening, maar die komt onze kant niet op. We wachten geduldig... en dan ineens staat er een mevrouw op aan de tafel naast ons en vraag wat we willen drinken. Okayyy, die hoort dus blijkbaar bij het restaurant en vindt het ook wel wat lang duren. We bestellen een biertje en een ice-tea en vragen om de kaart. Ze komt even later terug en dekt meteen onze tafel met placemats, bestek, glazen, kruiden/sauzen en gaat daarna weer aan de tafel naast ons zitten. Nog geen minuut later staat de meneer van de bediening aan onze tafel om de bestelling op te nemen. Woojoohh, we hebben 2 seconde die kaart in handen. Geef ons even een minuutje. Hij kijkt op z'n klokje en knikt dat dat goed is. Fijn! Dat minuutje wordt een kwartier, maar dan komt hij toch terug, We bestellen de mixgrill. Geen probleem, maar de mix is er niet, dat wordt alleen bavette. Ook goed. We willen hem mi-saignant/medium-rare. Hij gaat er voor zorgen. Net als we denken, dit uurt wel heel lang. komt de dame van de tafel naast ons zeggen dat de plates er zo aan komen. Goed hoor meid. Meteen daarna komt er iemand naar buiten met 2 borden vol. Een berg sla, een berg frites en Anja ziet meteen een dood gebakken stuk vlees. No way dat dit nog mi-saignant is. Ze snijd een stukje af en dat verdwijnt vanuit haar mond meteen weer terug op het bord. Het smaakt naar schoenzool en is niet weg te krijgen. Ze probeert nog een stukje uit het midden van deze lap vlees, maar ook daar is niet doorheen te kauwen en dit verdwijnt eveneens terug op het bord. Benny prikt met de punt van z'n mes in het middenstuk van zijn stukje vlees en het beest begint van schrik te loeien, zo rauw is het. Hij leeft gewoon nog! Gadverdegadver, Na een blik op de frites die er uit ziet of hij al een x of zes in de frituur heeft gelegen is Anja er helemaal klaar mee. Ze loopt naar de dame die ons geholpen heeft en geeft aan dat ze de tafel wel weer af kan ruimen, omdat dit niet te nassen is. Ze verontschuldigd zich en vraagt of we een nieuw bord willen. Ehhh, nope. We hebben niet echt het vertrouwen dat het ook maar een greintje beter wordt. Laat maar zitten. We drinken de drankjes op en als Anja naar binnen loopt om die te betalen, daar was nl niks mis mee, krijgt ze nogmaals de excuses en de drankjes zijn on the house. Dat is aardig, maar we hadden liever een lekker bord eten gehad. We gaan terug naar het hotel om later, ergens anders, nog een poging te wagen.

Om kwart voor 7 gaan we richting het restaurant waar we gi.av hebben gegeten, maar alles is er dicht en donker. Staat er op internet dat ze half 7 open gaan er is geen enkel teken van leven. We lopen wat verder het dorp in en zien een gezellig druk tentje waar aan de overkant een bandje zich aan het installeren is. Gezellig! Een hapje eten en live muziek er gratis bij. Benny bestelt een burger en Anja gaat deze x voor een pizza.

Als we vol zitten en inmiddels de rekening betaald hebben zit het bandje nog aan een bartafel bij de kroeg op de hoek aan het bier. Tot zover de live muziek!

We halen nog een ijsje en eten dat lopend richting hotel op.

Voor straks welterusten, morgen weer een nieuwe dag in Bourg d'Oisans.