Vandaag bezoeken we Rocamadour.

Rocamadour was aanvankelijk niet meer dan een halte op de bedevaartsroute naar Santiago de Compostela, maar het dorpje groeide gaandeweg uit tot een belangrijk bedevaartsoord op zich. Rocamadour bestaat eigenlijk uit drie lagen: het dorp aan de voet van een heuvel, de kerk en de kapellen iets hogerop en het kasteel bovenaan de heuveltop. Vanaf een afstand lijkt het daarom alsof Rocamadour op een verticale rotswand werd neergepoot.

Op de kaart ziet dat er dan zo uit...

Ons hotel ligt bovenaan bij de P2 Parking du Chateau. We volgen dus het bedevaartspad (de groene kronkel) naar beneden.

Verspreid over het hele pad komen we kleine kapelletjes tegen die het levensverhaal van Jesus vertellen...

Kapel onder de rotsen...

Halverwege licht er nóg een klein kapelletje onder de rotsen. Hier schuilen we meteen even voor een aardige bui regen. Er staan langs de rotswand allemaal stenen opgestapeld, waardoor het lijkt op een miniatuurdorpje...

Nog wat verder naar beneden staat de Chapelle Notre Dame, waar het beroemde houten beeld van de Vierge Noire (Zwarte Madonna) door menig pelgrim wordt vereerd. Wij hebben dus blijkbaar even niet opgelet, want we hebben geen Zwarte Madonna gezien... oeps!

Basilique Saint Saveur. We gaan hier even naar binnen, maar de Basilique zit helemaal vol. Één iemand heeft een gebedssnoer vast en gaat het het gebed voor, de rest volgt. Indrukwekkend om te zien en te horen.

Hoe we ook ons best doen, het geheel past niet op een foto...

Helemaal beneden ligt het dorp, één lang en smal toeristenstraatje met winkeltjes en terrasjes.

We drinken daar koffie en lopen de straat op en neer tot het weer begint de regenen. Hadden we graag de tocht naar boven weer gelopen (pelgrims doen dat op hun knieën), er is ook een lift (de twee witten strepen rechts naast de kronkel), en om niet helemaal te verzuipen, nemen we dan toch maar de lift.

Als we weer boven zijn is het inmiddels droog en schijnt de zon. We lopen naar een uitkijk plateau met een prachtig uitzicht op Rocamadour.

Tot slot brengen we nog een bezoek aan het Chateau, waar we een rondje lopen over de kantelen.

Als we alles gezien hebben gaan we terug naar het hotel, waar we de rest van de middag rustig aan doen.

Omdat we gisteravond om half 8 eten veel te laat vonden, hebben we besloten vanavond bij het bistro café tegenover het restaurant van gister wat te eten. Het is maar tot half 8 open, maar dat is prima. We hebben na het ontbijt niets meer gehad, dus wat vroeger eten is helemaal goed. We stappen om half zes binnen en vragen bij de kassa om de menukaart. Je moet bij de kassa bestellen en als je afgerekend hebt krijg je een buzzer die begint te trillen als je maaltijd klaar is. Die kun je dan zelf afhalen bij de keuken en meenemen naar je tafel. Goed, de menukaart dus... ehh, de keuken is dicht, zegt de mevrouw bij de kassa. De lunch is in de middag en nu alleen nog zoetwaren. Ze legt uit dat de Fransen zich de hele middag volvreten en dan in de avond pas laat zich weer in een restaurant volladen. Nou ja, zo zei ze het niet, maar dat is een vrije vertaling van de Franse uitleg van de mevrouw. Nu is het niet de 1e x dat we deze vakantie tegen een gesloten keuken aanlopen rond etenstijd, maar we hebben nu toch wel echt trek. Ze heeft crêpes. Dat is fijn. We bestellen 2x du sucre (Anja) en 2x du caramel (Benny). Natuurlijk hebben we niet genoeg aan 2 van die flinterdunne crêpes. We gaan nog maar een keer naar de kassa voor een 2e bestelling. De kassa mevrouw moet er om lachen en vraagt of we vanmiddag niets gegeten hebben. No, seulement le petit-dejeuner! ze snapt het! We bestellen nog maar 2x du sucre en 2x du caramel ennnn... omdat de laatste dan ook meteen het toetje is nemen we daar lekker chantilly op! Hahahaha!!!

Morgen staat er een rit van 286km op het programma. We rijden van Rocamadour naar St. Jean du Gard... souvenirs...herinneringen,,, Na 20 jaar gaan we terug naar de plek waar we met zoveel plezier, vanaf 1993, 10 jaar lang op camping Mas de la Cam hebben gestaan.

Bon nuit et a demain! xx